حضرت آیت الله مکارم شیرازی در کتاب "تفسیر نمونه، جلد 4، صفحه 442 " درباره این رویداد و آنچه در قرآن و احادیث نقل شده است توضیح داده و نوشته‌اند: خدای متعال در آیات 27 - 31 ، داستان فرزندان آدم و قتل یکی به وسیله دیگری را شرح داده است. 

خداوند در این آیات گوشزد می‌کند که سرانجامِ حسد چگونه ناگوار و مرگبار می‌باشد، که حتی به خاطر آن برادر دست به خون برادر خود می‌آلاید!

نخست می‌فرماید: «ای پیامبر! داستان دو فرزند آدم را به حق بر آن‌ها بخوان». پس از آن، به شرح داستان می‌پردازد و می‌گوید: «در آن هنگام که هر کدام کاری برای تقرب به پروردگار انجام دادند، اما از یکی پذیرفته شد و از دیگر پذیرفته نشد» و همین موضوع، سبب شد برادری که عملش قبول نشده بود، دیگری را تهدید به قتل کند، و «سوگند یاد نمود که تو را خواهم کشت»!

اما برادر دوم او را نصیحت کرده، گفت: اگر چنین جریانی پیش آمده گناه من نیست، ایراد متوجه خود تو است که عملت با تقوا و پرهیزگاری همراه نبوده است؛ چرا که «خدا تنها از پرهیزگاران می‌پذیرد».

آنگاه اضافه کرد: حتی «اگر تو، به تهدیدت جامه عمل بپوشانی و دست به کشتن من دراز کنی، من هرگز مقابله به مثل نخواهم کرد و دست به قتل تو نمی‌گشایم» «چرا که من از پروردگار جهانیان می‌ترسم و هرگز دست به چنین گناهی نمی‌آلایم». 

به علاوه من نمی‌خواهم بار گناه دیگری را به دوش بکشم، «بلکه می‌خواهم تو بار گناه من و خویش را به دوش بکشی» زیرا اگر به راستی این تهدید را عملی سازی، بار گناهان گذشته من نیز بر دوش تو خواهد افتاد؛ چرا که حق حیات را از من سلب نموده‌ای، باید غرامت آن را بپردازی و چون عمل صالحی نداری باید گناهان مرا به دوش بگیری! و مسلماً با قبول این مسئولیت بزرگ از دوزخیان خواهی بود و همین است جزای ستمکاران.

چهارمین آیه، دنباله ماجرای فرزندان آدم(ع) را بدین گونه تعقیب کرده، نخست می‌گوید: «نفس سرکش قابیل او را مصمّم به کشتن برادر کرد و او را کشت».

با توجه به این که: «طوع» در اصل، به معنی رام شدن چیزی است، از این جمله استفاده می‌شود که بعد از قبولی عملِ «هابیل»، طوفانی در دل «قابیل» به وجود آمد.از یکسو، آتش حسد هر دم در دل او زبانه می‌کشید، و او را به انتقام‌جویی دعوت می‌کرد و از سوی دیگر، عاطفه برادری و عاطفه انسانی و تنفّر ذاتی از گناه و ظلم و بیدادگری و قتل نفس، او را از این جنایت باز می‌داشت.

ولی سرانجام نفس سرکش، آهسته، آهسته بر عوامل باز دارنده چیره شد، و وجدان بیدار و آگاه او را رام کرد، به زنجیر کشید و برای کشتن برادر آماده ساخت. پس از آن می‌گوید: چه زیانی از این بالاتر که عذاب وجدان، مجازات الهی و نام ننگین را تا دامنه قیامت برای خود خرید. 

از بعضی روایات که از امام صادق(ع) نقل شده، استفاده می‌شود: هنگامی که «قابیل» برادر خود را کشت او را در بیابان افکنده بود و نمی‌دانست چه کند؟ چیزی نگذشت که درندگان به سوی جسد «هابیل» روی آوردند و او که گویا تحت فشار شدید وجدان قرار گرفته بود برای نجات جسد برادر خود مدتی آن را بر دوش کشید.

ولی باز پرندگان اطراف او را گرفته بودند، و در این انتظار بودند که چه موقع جسد را به خاک می‌افکند، تا به آن حمله‌ور شوند!

در این موقع ـ همان طور که قرآن می‌گوید ـ خداوند زاغی را فرستاد که خاک‌های زمین را کنار بزند و با پنهان کردن جسد بی جان زاغ دیگر، و یا با پنهان کردن قسمتی از طعمه خود ـ آن چنان که عادت زاغ است ـ به «قابیل» نشان دهد که چگونه جسد برادر خویش را به خاک بسپارد، می‌فرماید: «سپس خداوند زاغی را فرستاد که در زمین جستجو می‌کرد تا به او نشان دهد چگونه جسد برادر خود را دفن کند».

سپس قرآن اضافه می‌کند: در این موقع «قابیل» از غفلت و بی خبری خود ناراحت شد و فریاد بر آورد: ای وای بر من! آیا من باید از این زاغ هم ناتوان‌تر باشم و نتوانم همانند او جسد برادرم را دفن کنم». 

با آموزش چگونگی دفن از زاغ، جسد برادر را دفن نمود، ولی سخت پشیمان شد؛ چرا که هم برادر را از دست داده بود، هم نمی‌دانست جواب پدر و مادر را چه بگوید، و هم وجدانش پی در پی او را ملامت می‌کرد!

آری، «سرانجام از کرده خود نادم و پشیمان شد». 

در حدیثی از پیامبر اسلام(ص) نقل شده که: خون هیچ انسانی به ناحق ریخته نمی‌شود، مگر این که سهمی از مسئولیت آن بر عهده قابیل، نخستین فرزند آدم است، که این سنت شوم آدم کشی را در دنیا بنا نهاد».



پی نوشت :
1- تفسیر نورالثقلین، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، قم، 1415 ق، چاپ چهارم، ج1، ص610.


+منبع:سایت تبیان

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

در زمان حضرت موسى علیه السلام در بنى اسرائیل به جهت نیامدن باران قحطى شد مردم خدمت حضرت موسى رسیدند و گفتند: براى ما نماز استسقاء (نماز باران) بخوان. حضرت موسى علیه السلام برخواست که با قوم خود براى دعاى باران بروند و بیشتر از هفتاد هزار نفر بودند هرچه دعا کردند باران نیامد.
حضرت موسى علیه السلام عرض کرد: خدایا چرا باران نمى آید، مگر قدر و منزلت من نزد تو از بین رفته؟
خطاب رسید: نه، لیکن میان شما یک نفر است که چهل سال مرا معصیت مى کند. به او بگو از جمعیت خارج شود تا باران رحمتم را نازل کنم.
موسى علیه السلام عرض کرد: الهى صداى من ضعیف است، چگونه به هفتاد هزار جمعیت برسد؟

خطاب شد: اى موسى تو بگو من صداى تو را به مردم مى رسانم حضرت موسى به صداى بلند صدا زد: اى کسى که چهل سال است معصیت خدا را مى کنى از میان ما برخیز و بیرون رو که خداوند به جهت شومى و بدى تو باران رحمتش را از ما قطع کرده.
آن مرد عاصى برخواست نگاهى به اطراف کرد، دید کسى بیرون نرفت. فهمید خودش باید بیرون برود با خود گفت چه کنم اگر برخیزم و از میان مردم بروم که مردم مرا مى بینند و مى شناسند و رسوا مى شوم و اگر نروم که خدا باران نمى دهد همانجا نشست و از روى حقیقت توبه کرد و از کرده خود پشیمان شد. یکدفعه ابرها آمده و به هم متصل شد و چنان بارانى آمد که تمام سیراب شدند.
موسى عرض کرد: الهى کسى که از میان ما بیرون نرفت چگونه شد که باران آمد؟

خطاب شد: سقیتکم بالذى منعتکم به به شما باران دادم، به سبب آن کسى که شما را منع کردم و گفتم از میان شما بیرون برود.
موسى علیه السلام عرض کرد: خدایا! این بنده را به من بنما.
خطاب شد: اى موسى آن وقتى که مرا معصیت مى کرد رسوایش نکردم، حال که توبه کرده او را رسوا کنم؟ حاشا، من نمامین و سخن چینان را دشمن مى دارم، خود نمامى کنم؟

آخرالزمان سازی یهود، یا بهتر بگوییم صهیونیزم بین الملل، سال‌هاست که دنبال می شود. صدها فیلم در سینمای غرب برای آن تولید شده و همگان را آماده نبرد نهایی می کنند. برای این کار هزینه های هنگفت خارج از شمارشی خرج می کنند، حتی مراسم ورود به قرن جدید را با قربانی بزرگ و گشودن دروازه های جهنم یعنی تخریب برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی و برافراختن برج نور (برج عدم) بجای آن برگزار می کنند.

Tribute in Light (Tribute in light) - The annual memorial installation in New York on destroyed World Trade Center towers, in memory of the victims of the September 11 attacks of 2001

یعنی برج های مادی تخریب شده و برج های نور، دروازه های جهان فرامادی، جهان جنیان و ابلیس گشوده می گردد...

تلاششان برای ایجاد گوساله سرخ موی، گوساله ای که برای تطهیر محل ساخت معبد سلیمان (نه سلیمان نبی، در اعتقادات صهیونیزم و یهود، سلیمان تنها انسانی بود که پادشاه انسان و جن بود و تسخیر جنیان در دستان او بود) سوزانده شده و خاکسترش با آب مخلوط خواهد شد... (بیشتر بخوانید: اینجا)

تخریب مسجد الاقصی و ساخت معبد سلیمان به جای آن (اینجا)

و بسیاری کارهای دیگری که در این سالها انجام داده اند تا بتوانند آخرالزمان سازی کنند.

اما وجود جبهه مقاومت به رهبری ایران اسلامی به آنها اجازه نداد بتوانند حکومت جهانی (new world order) را ایجاد کنند، پس....

یهود با مشاهده استیصال خود در این زمینه و عدم توانایی برای ایجاد آخرالزمان با اعتقادات خود، در خدمت به شیطان لعین جهت کار خود را تغییر داد...

اکنون که نمی توانیم آخرالزمان یهود را محقق کنیم، بیاییم آخرالزمان اسلام را محقق کنیم

(اما همچنان در راستای اهداف ابلیس)

اینجاست که داعش معنا پیدا می کند.....

داعشیان خود را از طایفه و عقاید بنی امیه معرفی می کنند و می گویند ما همان افرادی هستیم که در روایات شما شیعیان آمده و می خواهیم نفس زکیه را بکشیم، و این نفس زکیه همان آیت الله سیستانی است...

(در پست قبل در این رابطه صحبت کردم و همچنین اینجا را ببینید)

چگونه می شود که یک گروه هدف خود را کشتن نفس زکیه معرفی کند؟ وقتی می گویند نفس زکیه، یعنی میخواهند آخرالزمانی را که در روایات شیعی آمده به چالش بکشند.... هرچند کسی تضمین نکرده که آیت الله سیستانی همان نفس زکیه باشد.

در پی این پروژه صهیونیستی دو هدف وجود دارد:

1. ایجاد جنگ آرماگدون و تشکیل حکومت جهانی صهیونیزم: در این راستا بارها سخن گفته ایم مثلا در این پست، یا پست های دیگر همین وبلاگ و همچنین کتاب های تبار انحراف و مهار انحراف در این پست.

2. اما هدف دوم که قبلا به روش های دیگری دنبال می شد اما اکنون با شمشیر به میدان آن آمدند، ناامید کردن شیعیان از ظهور منجی است. یک عده ای اجیر صهیونیست، میگویند ما از بنی امیه ایم، ادامه دهنده راه خلیفه دومیم، میگویند ما میخواهیم نفس زکیه را بکشیم و شیعیان را نابود خواهیم کرد و ....

دقیقا همان مشخصاتی که برای سفیانی بیان شده را اینها برای خودشان انتخاب کردند. قطعا تصادفی نیست!

کسی که این افراد را اجیر کرده میدانسته که چطور باید معرفی شان کند، به روایات شیعی کاملا مسلط بوده...

داعش یک پروژه آخرالزمان سازی صهیونیستی است.

وَمَکَرُواْ وَمَکَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِین

اما حال:

اینجا که همه وسایل ظهور مهیاست، سفیانی شخصا آمده و میگوید من میخواهم نفس زکیه را بکشم، حالا ظهور به چه چیز وابسته است؟

فقط به ما....... همیشه به ما وابسته بوده اما الان هیچ بهانه ی دیگری نداریم، اگر قبلا بهانه میاوردیم که صیحه آسمانی ندیدیم، سفیانی ندیدیم فلان و فلان.... الان دیگر یه قدم مانده

فقط لازمه پایمان را از زمین برداریم، در حکومت مهدی موعود (عج) بر زمین بگذاریم

خداوند که به نیات ما آگاه ست، اگر مارا لایق ظهور بداند، قطعا الان وقتش شده است... اما اگر لایق ظهور نباشیم، این آزمایش، آزمایش بسیاااااااااار سختی خواهد بود، که ممکن است خیلی ها در آن سقوط کنند....

خیلی ها در ناامیدی به ظهور سقوط کنند....

و در انتظار فتح ایران به دست آمریکایی و من در انتظار فتح جهان به دست مهدی(عج) فاطمه!

تو ساکنان کاخ سیاه را شاد می کنی و من صاحب دلشکسته ی خیمه سبز را!

تو جمهوری ایرانی می گویی و می خواهی اسلام را در این سرزمین نابود کنی!

من جمهوری اسلامی می گویم و می خواهم تا اسلام را به تمام جهان گسترش دهم!

تو الله اکبر می گویی و حکومت شیطان اکبر می خواهی! من الله اکبر می گویم و کاخهای شیاطین را

به لرزه درمی آورم!

تو بزرگ شده پارتی هستی و من رشد یافته هیئت حسین(ع)!

تو با نعره های مایکل جکسون به هیجان می آیی و با من با نوای یا حسین(ع) شور می گیرم!

تو از کنار عکس شهدا بی احساس می گذری ، اگر فحش ندهی!

و من در کنار عکس شهدا می خندم و گریه می کنم!

تو برای تخریب آمده ای و من برای ساختن!

تو را به دروغ از هیولاهای خیالی ترسانده اند و ترس در قاموس من جایی ندارد.

تو تنفر را فریاد می زنی و من علاوه بر تنفر ، نور عشق و محبت می پراکنم.

تو رپ می خوانی و من ندبه !

تو در انتظار usa هستی و من در انتظار خورشید کعبه!

تو رو بسوی غرب داری و من رو بسوی آسمان!

تو در آروزی لندنی و من در فکر شلمچه!

تو در فکر پناهندگی هستی و من در فکر پناهندگان!

تو با کرشمه دخترکانی در تظاهرات به شور و هیجان می آیی و من با لبخند مادر سادات!

تو در حلقه شیاطین جن و انسی و من در پناه شهدا و فرشتگان!

فریاد تو از فشار غرایز انباشته است و فریاد من از عشق متراکم!

تو تجسم جنبه حیوانیت انسانی و من دوست دارم تجسم کمال انسان باشم.

تو غم فردا نداری از لطف پدر مایه دار و من پدر ندارم!

تو خود را فیلسوف و علامه می دانی و من خود را شاگرد مکتب اهل بیت(ع)!

تو مرا تا حد کشتن می زنی و من تو را در آغوش می گیرم!

تو مرا دشمن می دانی و من تو را برادر!

تو خود را قهرمان می پنداری و من خود را وامدار!

تو تیپ فشن و مایکل جاکسون می زنی و من تیپ شهید همت!

تو از امام دم می زنی و عکسش را پاره می کنی!

و من از خجالت و شرم آب می شوم!

تو دشمن را شاد می کنی و من دشمن را جان به لب!

تو با نفرت نگاهم می کنی و من با لبخند!

تو همه چیز داری ، ماشین و ویلا و ثروت و من ، فقط خدا!

تو صاحب خانه ای و من مستاجر!

تو محرومین جهان را می ترسانی و من مستکبرین را!

تو مستکبرین را شاد می کنی و من پابرهنگان را!

قبله تو کجاست؟ کاخ سیاه و قبله من ... کربلای حسین(ع)!

تو نمیدانی چه می خواهی و من ..... ظهور مهدی فاطمه(عج) را!

تو در حبس ، از ترس اقرار می کنی و من تا پای مرگ برآرمانهایم ایستاده ام!

تو در عزای فاطمه(س) به بهانه انتخابات مختلط می رقصی و من گونه ام را به یاد مادر نیلگون می

کنم!

تو سبز را بر گردن سگ و گربه می بندی و من برای این سبز حاضرم خون سرخ بدهم!

تو اگر مرا به چنگ آوری می کشی و من تو را برادرانه در آغوش می گیرم!

تو مرگ مرا می خواهی و من آزادگی تو را!

تو چرا آمده ای ؟ به دروغ بزرگانت و من چرا؟!... به دعوت وجدانم!

بزرگان تو کجایند؟ در کاخ و ویلا و بزرگان من .... مثل همه ما، ساده و بی ریا!

بزرگان تو چگونه تو را می نگرند ؟ به چشم موجودی که بهترین ابزار است و بزرگان من، مرا عاشقانه

دوست دارند!

تو اهل کجایی؟ لندن و من .... اهل کربلا

تو مستضعفین را انسان نمی شماری و رای شان را باطل!

و من زیر بار حرف زور نخواهم رفت!

تو سبز را بر تن رقاصه گان و خوانندگان کردی و من سبز مقدسم را آزاد خواهم کرد!

تو در میان خنده دشمنان عاشورا را اسیر شیاطین می کنی و من در عاشورای مهدی(عج) عالم را

آزاد خواهم کرد!

تو دشمنان را می خوانی و من دشمنان را می رانم!

در عاشورا دشمنان حسین مظلوم(ع) در کاخ سیاه و زرد برای تو دست تکان می دهند و هورا می

کشند و من همچنان بر مظلومیت حسین(ع) اشک می ریزم!

تو در حرم اهل بیت(ع) در محرم حسین بر زمین پای می کوبی و فرزندش را یزید می خوانی و من

 جانم را آماده کرده ام تا در مصاف یزیدیان کاخ سیاه ، حامیان تو به حسین (ع) هدیه کنم.

تو ذره ای به حرفهایت اعتقاد نداری و من مجسمه اعتقادم!

ترس و اضطراب از نگاه تو می ریزد و نگاه خشم آلود من جهانخواران را به اضطراب می آورد.

تو برای حسین(ع) چه کرده ای ؟! هیچ

و من ...... خودش می داند!

تو در هنگامه حمله دشمنان کجا بودی؟ در تفریح و تحصیل

و من ...... شبانه روز بیدار در خط مقدم! در آروزی شهادت!

تو ایران را چگونه می خواهی ؟! زیر پای دشمنان

و من ، سرافراز تا ظهور مهدی صاحب الزمان(عج)

تو مستضعفین را چگونه می نگری ؟ بیچارگانی قابل ترحم که بیجا کرده اند به احمدی نژاد رای داده

اند!

.... و من خادم و شرمنده آنها!

تو خود را با وجود اندک بودن ،بیشمار می خوانی و همه می خندند !

و من از خیل بیشمار دشمنان که برای حمایت تو آمده اند باکی ندارم!

شیاطین انس و جن در انتظار تواند تا بلکه آتشی بیفروزی!

شهدا و امامشان ، مستضعفین و منجی شان در انتظار منند ، تا مهیا شوم!

با این همه من تو را دوست دارم و می دانم که روزی بسویم خواهی آمد ، روزی که فضاحت طلحه و

زبیرها را ببینی و فریب خوردگی خود را....

ای کاش آن روز که امام حقیقت طلوع می کند من و تو در کنارهم و در کنارش باشیم نه در مقابلش.

به انتظارت می مانم ای هموطن