سفارش تبلیغ
صبا ویژن

غدیر



غدیر تنها یک رخداد تاریخی یا یک گذرگاه جغرافیایی نیست، بلکه یک سرفصل اعتقادی است که درون مایه همه طاعت هاست و رسالت همه پیامبران در آن مفهوم می یابد و همه رشد و تعالی از آن آغاز می شود. سخن از غدیر سخن از هستی اسلام است، سخت از کیان این دین مبین است که وابسته به غدیر است. اگر غدیر باشد و مسیر اسلام در راستای آن، دیگر نوبت به حکومت امویان  نمی رسد و اگر مسلمین این بخش از اسلام را چنان که شایسته است پذیرا باشند، یزیدیان بر مسند حکومت تکیه نمی زنند، بلکه حسینیان وارث خلافت خواهند بود.


امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در این باب فرمودند :« به خدای سوگند، اگر مردم ارزش روز غدیر را شناخته بودند، روزی ده بار فرشتگان با آنان مصافحه می کردند و اگر به درازا کشیدن سخن، برای من ناگوار نبود درباره ارجمندی این روز و فضیلت هایی که خداوند متعال، به کسانی که آن را شناخته اند، داده است چنان بسط سخن می دادم که به شمار نیاید.»





      


جهان امروزی، جهان اختلاف و نزاع و درگیری بین انسان هاست. از همین رو باید با پیدا کردن اشتراکات جهانی و تمرکز بر روی آن، قدری از التهابات کاست.


یکی از اشتراکات مهم بین بسیاری از انسان ها، دین دار بود آن هاست. امروزه بسیاری از انسان‌ها را پیروان ادیان الهی تشکیل می‌دهند. در میان ادیان آسمانی، اسلام، مسیحیت و یهودیت، ادیانی ابراهیمی هستند و انعکاس مقام والای توحیدی حضرت ابراهیم (علیه السلام) را می‌توان به وفور در قرآن و حتی تورات و انجیل هم مشاهده کرد. لذا ما می‌توانیم حضرت ابراهیم (علیه السلام)را پدر مشترک و مرکز تجلیگاه دین الهی و وسیله ی نزدیکی و اتحاد با یکدیگر قرار دهیم.


به عنوان نمونه، خداوند در قرآن کریم درباره ی ایشان می‌فرماید: "به یاد آورید زمانی که پروردگار ابراهیم، او را با کلماتی آزمایش فرمود و او از عهده ی همه ی آن‌ها بر آمد، خداوند فرمود من تو را برای مردم امام قرار دادم ..."(البقرة/124) همچنین در تورات آمده: "...و خداوند به ابراهیم چنین گفت: پیمان من با تو این است که پدر جمهور امت ها(2) بوده باشی ..." و همچنین در انجیل حضرت عیسی (علیه السلام)خطاب به قوم خود می‌فرماید: "... پدر شما ابراهیم با دیدن دوران من خوشحال شد ..."


لذا اگر ما پیروان ادیان آسمانی بتوانیم در شخصیت و دین فطری و الهی که به وسیله ی حضرت ابراهیم (علیه السلام)مطرح شده است، تفاهم به وجود آوریم، قطعا می‌توانیم با یکدیگر همزیستی مسالمت آمیزی داشته باشیم.


به طور مثالی عملی برای بهره گیری از این اشتراک و همزیستی مسالمت آمیز، قرآن کریم درباره ی آن حضرت می‌فرماید: "او انسانی کاملا راستگو و راست کردار بود."(مریم/41)


از این توصیف، ما می‌توانیم این قضیه را به عنوان قانون و اصل مشترک دینی خودمان بپذیریم که همگی باید راستگو و راست کردار باشیم.


ادامه مطلب...