آزوبلاگ عاشقانه های خداوندی

دوباره پاک می شوم 

می رسم به روشنی ...

به آسمان

تمام راه را دویده ام

نفس زنان...

برای با تو بودنم

فقط تو را ستودنم

تمام راه دویده ام

 دوان دوان

به سوی تو

جاودان بی کران...

جان من?

 روان من

ناتوان از ستودن تو است

لیک?نیاز من نماز توست

زکات من قلم زدن برای توست

شورهای عاشقانه ای که شعر می شوند

وصف اشتیاق قلب من برای توست

تمام لحظه های من

تمام ناب های من از آن تو

قلم قلم ترانه ام برای تو

تمام هست های من

هر آنچه بر من هست

هر آنچه کز تو از من است

هر آنچه صرف فعل هستن من است...

تمام آن فدای تو...

(مهسا)

(به پاس اولین نعمتی که پروردگارم بر من ارزانی داشت :حیات و بودن و هست یافتن)

به مناسبت بهترین و برجسته ترین روز در زندگی هر انسان.روزی که شروع جاری شدن نعمت های خداوند بر بندگان هست.و من این روز(در واقع امروز) رو به خودم تبریک میگم و از خداوند هزاران بار ممنونم به خاطر هر آنچه که بر من ارزانی داشت.پروردگارم?خدایم قلم ناتوانم رو به حساب ناتوانی بنده ت بگذار...